شیخ الرئیس ابوعلی سینا درنامه ای که برای ابوالسعید ابی الخیر نوشت پرسید:چه لزومی دارد که مردم درمسجد اجتماع کنندونماز رابه جماعت برگزارنمایند،بااین که خداوند ازرگ گردن به انسان نزدیکتراست،هرجا که باشی اگر رابطه ات راباخدابرقرارکنی نتیجه خواهی گرفت؟ابوسعید پاسخ نامه ابوعلی سینارانوشت ودرآن چنین مثال زد:
اگر چندین چراغ دریک جاروشن باشدویکی از آنها خاموش شود،چراغهای دیگر روشن است وآن مکان تاریک نیست.ولی اگر هریک از چراغها دریک اتاق دربسته روشن باشدهمین که یکی ازآنها خاموش شودآن اتاق درتاریکی فرومی رود.
انسانهانیز همین گونه اند.بعضی ازآنها گنهکارندواگر درخانه به تنهایی نماز بخوانند،مانندهمان چراغ ولامپ خاموشندکه نوری نداردونماز این دسته نیز تاثیر وفایده کمی دارد،بنابراینشاید از رحمت وبرکات نور الهی نیز محروم بمانند،ولی اگر همین دسته درمسجد باشندونماز رابه جماعت برگزارکنند،شاید خداوند به خاطر حضور افرادی پاک وشایسته که همچون چراغهای فروزان ووسیلهٔ نزول رحمت پروردگارنداین دسته رانیز مشمول فیوضات وبرکات خودقراردهد.1
1-داستانها وپندها،ج9،ص58-59.